دعای افتتاح
دعاى افتتاح به دعای ویژه‌ی شب هاى ماه رمضان یا دعای توجّه گفته می شود.
از دعاهای مشهور شب‌های ماه رمضان، دعای افتتاح است. این دعا به وسیلۀ ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری، نایب خاص حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صادر شده است؛ چنان که علامه مجلسی گفته است:
به سند معتبر از حضرت صاحب الامر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نقل شده است که به شیعیان نوشتند: «در هرشب ماه رمضان این دعا را بخوانید که دعای این ماه را ملائکه می‌شنوند و برای صاحبش استغفار می‌کنند….»
نام این دعای شریف از جمله اول آن (اللهم انی افتتح الثناء بحمدک)گرفته شده است. مضامین بلند خداشناسی و ستایش و ثنای الهی و برشمردن صفات خداوند (سبحانه و تعالی) – به ویژه مهربانی کامل و بی نظیر هنگام عفو و گذشت، و شدت کیفر و عقوبت هنگام حسابرسی و نقمت – و بعضی از علل تاخیر استجابت دعا و بیان مهم‌ترین نعمت‌های الهی، سرآغاز این دعای شریف است. سپس درود و صلوات مخصوص بر پیامبر و آل او (علیهم‌السّلام) با ذکر نام و القاب ایشان، آن گاه دعا برای قیام حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و اظهار اشتیاق برای برقراری دولت کریمه‌ای که اسلام و اهل اسلام در آن، عزت یابند و نفاق و منافقان، خوار و زبون گردند و ما از داعیان آن دولت باشیم که دیگران را به اطاعت الهی فراخوانیم و به راه خداوند (سبحانه و تعالی) راهبری کنیم. پایان دعا شکوه‌ای به درگاه خداوند سبحانه و تعالی است از فقدان پیامبر و غیبت امام و بسیاری دشمن، و کمی تعداد و فتنه‌های شدید، و پس از آن فتح و گشایش از او درخواست می‌شود.
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّکَ،
اى خدا من افتتاح ستایش را به حمد تو می‌کنم و به نعمت و احسانت راه حق و صواب را مى‌جویم،
وَ أَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ،
و یقین دارم که تو مهربانترین مهربانان عالمى در موضع عفو و بخشش،
وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَهِ وَ أَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِینَ فِی مَوْضِعِ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ،
و سختترین منتقمى در مقام عقاب و انتقام و بزرگترین جبارانى در جاى بزرگى و کبریایى،
اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِی فِی دُعَائِکَ وَ مَسْأَلَتِکَ فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِی،
اى خدا تو به ما اجازه دادى که به درگاهت دعا کنیم و حاجت طلبیم پس اى خداى شنوا سپاس مرا بپذیر،
وَ أَجِبْ یَا رَحِیمُ دَعْوَتِی وَ أَقِلْ یَا غَفُورُ عَثْرَتِی،
و دعایم اجابت فرما و از لغزشم به کرمت درگذر،
فَکَمْ یَا إِلَهِی مِنْ کُرْبَهٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا وَ هُمُومٍ (غُمُومٍ) قَدْ کَشَفْتَهَا
که چه بسیار تو غصه و اندوهها را برطرف کردهاى و هم و غمها را زایل ساختهاى،
وَ عَثْرَهٍ قَدْ أَقَلْتَهَا وَ رَحْمَهٍ قَدْ نَشَرْتَهَا وَ حَلْقَهِ بَلاَءٍ قَدْ فَکَکْتَهَا،
و لغزش‌ها بخشیده‌اى و رحمتها منتشر بر خلق نموده‌اى و زنجیرهاى بلا را در هم گسستهاى،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لاَ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ،
ستایش خداى را که جفت و فرزندى نگرفته و او را شریکى نیست در ملک وجود،
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِهِ کُلِّهَا عَلَى جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّهَا،
و قدرت کاملش بینیاز از یار و مددکار است و بزرگترین تکبیر و ستایش را سزاوار است، ستایش خدا راست به جمیع اوصاف کمالیهاش بر تمام نعمت‌هاى بىشمارش،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لاَ مُضَادَّ لَهُ فِی مُلْکِهِ وَ لاَ مُنَازِعَ لَهُ فِی أَمْرِهِ،
ستایش خدا راست که در ملکش هیچ ضد و مخالفى ندارد و در امر و فرمانش خصمى کشمکش نتواند،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لاَ شَرِیکَ لَهُ فِی خَلْقِهِ وَ لاَ شَبِیهَ (شِبْهَ) لَهُ فِی عَظَمَتِهِ
ستایش خدا را که در آفرینش او را شریک نباشد و در بزرگى و بزرگوارى او را مانند نیست،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَاشِی فِی الْخَلْقِ أَمْرُهُ وَ حَمْدُهُ الظَّاهِرِ بِالْکَرَمِ مَجْدُهُ،
سپاس خداى راست که امرش در خلق نافذ و اوصافش آشکار و مجد و بزرگواریش به لطف و کرمش پدیدار است،
الْبَاسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ الَّذِی لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ،
و دست عنایتش به جود و بخشش بر خلق گشاده گنجینه هاى رحمتش نقصان نپذیرد،
وَ لاَ تَزِیدُهُ (یَزِیدُهُ) کَثْرَةُ الْعَطَاءِ إِلَّا جُوداً وَ کَرَماً إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْوَهَّابُ،
و کثرت عطا و بخشش جز بر جود و کرامتش نیفزاید که او بسیار با عزت و اقتدار و بخشش است،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ قَلِیلاً مِنْ کَثِیرٍ مَعَ حَاجَةٍ بِی إِلَیْهِ عَظِیمَةٍ،
خدایا از تو درخواست می کنم اندکى از بسیار حاجتم را با آنکه به او سخت حاجتمندم،
وَ غِنَاکَ عَنْهُ قَدِیمٌ وَ هُوَ عِنْدِی کَثِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسِیرٌ،
و تو از آن حاجت از ازل بینیاز بودى و همان قلیل حاجت نزد من بسیار است و براى تو ادایش سهل و آسان،
اللَّهُمَّ إِنَّ عَفْوَکَ عَنْ ذَنْبِی وَ تَجَاوُزَکَ عَنْ خَطِیئَتِی وَ صَفْحَکَ عَنْ ظُلْمِی وَ سَتْرَکَ عَلَى (عَنْ) قَبِیحِ عَمَلِی،
اى خدا آمرزش تو از گناهم و گذشتت از خطاهایم و بخششت از ظلمم و پرده‌پوشیت بر عمل زشتم،
وَ حِلْمَکَ عَنْ کَثِیرِ (کَبِیرِ) جُرْمِی عِنْدَ مَا کَانَ مِنْ خَطَایَ (خَطَئِی) وَ عَمْدِی،
و حلم و بردباریت بر جرم و گناه بسیارم که به عمد یا خطا کردم،
أَطْمَعَنِی فِی أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لاَ أَسْتَوْجِبُهُ مِنْکَ،
مرا به طمع انداخت که از تو درخواست کنم چیزى را که استحقاق آن ندارم،
الَّذِی رَزَقْتَنِی مِنْ رَحْمَتِکَ وَ أَرَیْتَنِی مِنْ قُدْرَتِکَ وَ عَرَّفْتَنِی مِنْ إِجَابَتِکَ،
و تو به لطف و رحمتت روزیم گردانیدى و قدرتت را در آن به من نشان دادى و اجابتت را شناساندى،
فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِناً وَ أَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِساً لاَ خَائِفاً وَ لاَ وَجِلاً مُدِلًّا عَلَیْکَ فِیمَا قَصَدْتُ فِیهِ (بِهِ) إِلَیْکَ،
تا با دل مطمئن تو را خواندم و با انس و رغبت و بى‌ترس مهابت از تو حاجت طلبیدم و با ناز و دلال بر تو آنچه مى خواستم تقاضا کردم،
فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی (عَلَیَّ) عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَهِ الْأُمُورِ،
و اگر دیر حاجتم برآوردى از نادانى بر تو عتاب کردم در صورتى که تأخیر حاجتم مرا بهتر بوده چون تو دانا به عاقبت امور خلقى،
فَلَمْ أَرَ مَوْلًى (مُؤَمَّلاً) کَرِیماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ،
پس من هیچ مولاى کریمى را بر بنده لئیمى صبورتر از تو بر خود ندیدم اى پروردگار من تو مرا دعوت مى کنى من از تو روى مى‌گردانم،
وَ تَتَحَبَّبُ إِلَیَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ وَ تَتَوَدَّدُ إِلَیَّ فَلاَ أَقْبَلُ مِنْکَ کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ،
تو محبّت افزون می‌سازى و من با تو به خشم می‌آیم و با من دوستى و شفقت می‌فرمایی و من از جهل نمی‌پذیرم که گویا مرا بر تو حق نعمت و منّت است (نه تو را بر من)،
فَلَمْ (ثُمَّ لَمْ) یَمْنَعْکَ ذَلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ وَ التَّفَضُّلِ عَلَیَّ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ،
و این ناسپاسى من مانع از افاضه رحمت و احسانت بر من نشد و از فضل و جود و کرمت نکاست،
فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ وَ جُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِکَ إِنَّکَ جَوَادٌ کَرِیمٌ،
پس به حال این بنده نادانت ترحم کن و به فضل و احسانت بر او ببخش که تو بسیار با بخشش و کرمى،
الْحَمْدُ لِلَّهِ مَالِکِ الْمُلْکِ مُجْرِی الْفُلْکِ مُسَخِّرِ الرِّیَاحِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ دَیَّانِ الدِّینِ رَبِّ الْعَالَمِینَ،
ستایش مخصوص خداست که مالک ملک است و روان ساز کشتی‌هاى عالم و مسخّر کننده بادها و پدید آرنده صبحگاهان از شب حکم فرماى روز جزا و پروردگار عالمیان،
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ،
ستایش خدا را بر حلم او پس از علمش و ستایش خدا را بر عفو او پس از قدرتش،
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى طُولِ أَنَاتِهِ فِی غَضَبِهِ وَ هُوَ قَادِرٌ (الْقَادِرُ) عَلَى مَا یُرِیدُ،
و ستایش خدا را بر حلم و بردبارى طولانى او در مقام غضبش در صورتى که بر هر چه خواهد توانا است،
الْحَمْدُ لِلَّهِ خَالِقِ الْخَلْقِ بَاسِطِ الرِّزْقِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ ذِی الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ،
ستایش مخصوص خداست که آفریننده خلق و گستراننده خوان روزى بر خلق و پدید آرنده صبحگاهان و صاحب جلال و بزرگوارى،
وَ الْفَضْلِ (وَ التَّفَضُّلِ) وَ الْإِنْعَامِ (الْإِحْسَانِ) الَّذِی بَعُدَ فَلاَ یُرَى وَ قَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوَى تَبَارَکَ وَ تَعَالَی،
و فضل و انعام آن خدایى که از نظرها دور است و دیده نخواهد شد و به همه نزدیک است ناظر رازهاى پنهان است اوست بزرگوار و بلند مرتبه،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَیْسَ لَهُ مُنَازِعٌ یُعَادِلُهُ وَ لاَ شَبِیهٌ یُشَاکِلُهُ،
ستایش مخصوص خدایى است که نه کسى که مقابلش به خصومت برخیزد و نه شریکى که مانندش باشد،
وَ لاَ ظَهِیرٌ یُعَاضِدُهُ قَهَرَ بِعِزَّتِهِ الْأَعِزَّاءَ وَ تَوَاضَعَ لِعَظَمَتِهِ الْعُظَمَاءُ فَبَلَغَ بِقُدْرَتِهِ مَا یَشَاءُ،
و نه معینى که مددکار او شود عزیزان در مقابل عزتش همه مقهورند و بزرگان همه در پیشگاه عظمتش فروتن و خاضعند و قدرت کاملش بر هر چه خواهد رسا است،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یُجِیبُنِی حِینَ أُنَادِیهِ وَ یَسْتُرُ عَلَیَّ کُلَّ عَوْرَهٍ وَ أَنَا أَعْصِیهِ،
ستایش خدا را که چون او را ندا کنم جواب دهد و هر عیب و نقص را بر من بپوشاند در حالى که مرتکب معصیت او هستم،
وَ یُعَظِّمُ النِّعْمَهَ عَلَیَّ فَلاَ أُجَازِیهِ فَکَمْ مِنْ مَوْهِبَهٍ هَنِیئَهٍ قَدْ أَعْطَانِی،
و مرا نعمت بزرگ می‌بخشد و شکرش نمی‌گزارم پس چه بسیار موهبت و بخشش گرانبها مرا عطا کرد،
وَ عَظِیمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ کَفَانِی وَ بَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرَانِی فَأُثْنِی عَلَیْهِ حَامِداً وَ أَذْکُرُهُ مُسَبِّحاً،
و چه امور هولناک سخت را از من دفع کرد و شادمانی‌هاى شگفتانگیز را نمودارم ساخت پس من هم او را به ستایش ثنا گویم و به پاکى منزه از هر عیب بودن یاد کنم،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لاَ یُهْتَکُ حِجَابُهُ وَ لا یُغْلَقُ بَابُهُ وَ لاَ یُرَدُّ سَائِلُهُ وَ لاَ یُخَیَّبُ (یَخِیبُ) آمِلُهُ،
ستایش مختص خدایى است که پردهاى که او نهد کس ندردو درى که او بگشاید کس نبندد کسی‌که از او درخواست کند مردود نشود و هر که باو چشم امید دارد محروم نخواهد گشت،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یُؤْمِنُ الْخَائِفِینَ وَ یُنَجِّی (یُنْجِی) الصَّالِحِینَ (الصَّادِقِینَ)،
ستایش خدا را که ترسناکان را ایمنى بخشد و صالحان را نجات دهد،
وَ یَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِینَ وَ یَضَعُ الْمُسْتَکْبِرِینَ وَ یُهْلِکُ مُلُوکاً وَ یَسْتَخْلِفُ آخَرِینَ،
و ضعیفان را بلند گرداند و گردنکشان را خوار سازد پادشاهان را هلاک سازد و دیگران را بجاى آنان بنشاند،
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ قَاصِمِ الْجَبَّارِینَ مُبِیرِ الظَّالِمِینَ مُدْرِکِ الْهَارِبِینَ نَکَالِ الظَّالِمِینَ،
ستایش خداى را که درهم شکننده سرکشانست و هلاک کننده ستمکاران است و دریابنده گریزندگان و به کیفر رساننده ظالمان،
صَرِیخِ الْمُسْتَصْرِخِینَ مَوْضِعِ حَاجَاتِ الطَّالِبِینَ مُعْتَمَدِ الْمُؤْمِنِینَ،
فریادرس فریاد خواهان است و مرجع حاجت نیازمندان و محل اعتماد اهل ایمان،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مِنْ خَشْیَتِهِ تَرْعَدُ السَّمَاءُ وَ سُکَّانُهَا وَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ عُمَّارُهَا،
ستایش خداى را که آسمان و ساکنانش از ترس او مینالند و زمین و اهلش بر خود مى لرزند،
وَ تَمُوجُ الْبِحَارُ وَ مَنْ یَسْبَحُ فِی غَمَرَاتِهَا،
و دریا و هر که در اعماقش شناور است جوشان و خروشانند،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَ مَا کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لاَ أَنْ هَدَانَا اللَّهُ،
ستایش خداى را که ما را به این (دین توحید) هدایت کرد و اگر ما را خدا راهنمایى نمىکرد ما خود به آن هدایت نمىیافتیم،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَخْلُقُ وَ لَمْ یُخْلَقْ وَ یَرْزُقُ وَ لاَ یُرْزَقُ وَ یُطْعِمُ وَ لاَ یُطْعَمُ،
ستایش مخصوص خداست که خلق مىکند و کسى او را خلق نکرده و روزى مىدهد و خود روزى نمى‌خواهد طعام مىخوراند و خود از طعام مستغنى است،
وَ یُمِیتُ الْأَحْیَاءَ وَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَ هُوَ حَیٌّ لاَ یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ،
زندهها را می‌میراند و مرده ها را زنده مىسازد و خود زنده ابدى است هر خیر و نیکویى به دست اوست و او بر هر چیز تواناست،
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى محمّد عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ أَمِینِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ حَبِیبِکَ وَ خِیَرَتِکَ (خَلِیلِکَ) مِنْ خَلْقِکَ وَ حَافِظِ سِرِّکَ،
خدایا درود فرست بر محمّد بنده مقرّبت و رسول و امین وحیت و برگزیده و حبیبت و مختار تو از خلق و حافظ سر تو،
وَ مُبَلِّغِ رِسَالاَتِکَ أَفْضَلَ وَ أَحْسَنَ وَ أَجْمَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَزْکَى وَ أَنْمَى وَ أَطْیَبَ وَ أَطْهَرَ وَ أَسْنَی،
و رساننده رسالتت به خلق بر او فرست درودى افزونتر و خوبتر و نیکوتر و کاملتر و خالصتر و نامى و مؤثرتر و خوشتر و پاک و پاکیزهتر و بلند مرتبهتر،
وَ أَکْثَرَ (أَکْبَرَ) مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ وَ تَحَنَّنْتَ وَ سَلَّمْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ عِبَادِکَ (خَلْقِکَ)،
درودى بیش از آنچه درود و برکت و رحمت و تهنیت و تحیت فرستادى بر هر یک از بندگان خاصت،
وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ أَهْلِ الْکَرَامَهِ عَلَیْکَ مِنْ خَلْقِکَ،
و پیغمبران و رسولانتو خاصان اهل کرامت و عزتت از میان خلق،
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ،
خدایا درود فرست بر على(ع) پیشواى اهل ایمان و وصى پیغمبر خداى جهانیان،
عَبْدِکَ وَ وَلِیِّکَ وَ أَخِی رَسُولِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ وَ آیَتِکَ الْکُبْرَى وَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ،
و بنده خاص و ولى و دوستدار تو و برادر رسولت و حجت بر خلق تو و آیت و نشانه بزرگت و خبر با شأن و عظمتت،
وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ الطَّاهِرَهِ فَاطِمَهَ (الزَّهْرَاءِ) سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ،
و درود فرست بر صدیقه طاهره حضرت فاطمه(ع) سیده زنان عالم،
وَ صَلِّ عَلَى سِبْطَیِ الرَّحْمَةِ وَ إِمَامَیِ الْهُدَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ،
و هم درود فرست بر دو سبط پیغمبر رحمت و دو پیشواى هدایت حضرت حسن(ع) و حسین(ع) دو سید جوانان اهل بهشت،
وَ صَلِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْمُسْلِمِینَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ مُحمَّد بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحمَّدٍ،
و هم درود فرست بر امامان و پیشوایان اسلام حضرت على بن الحسین(ع) و محمّد بن على(ع) و جعفر بن محمّد(ع)،
وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّد بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحمَّدٍ،
و موسى بن جعفر(ع) و على بن موسى الرضا(ع) و محمّد بن على التقى(ع) و على بن محمّد النقى(ع)،
وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الْخَلَفِ الْهَادِی الْمَهْدِیِ،
و حسن بن على العسکرى(ع) و خلف او امام هادى و مهدى،
حُجَجِکَ عَلَى عِبَادِکَ وَ أُمَنَائِکَ فِی بِلاَدِکَ صَلاَهً کَثِیرَةً دَائِمَةً،
اینها حجتهاى تو بر بندگانت هستند و امینهاى تو در شهر و دیار عالم درود بسیار و دایم بر آنان فرست،
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ أَمْرِکَ الْقَائِمِ الْمُؤَمَّلِ وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ،
خدایا درود فرست بر ولى خود صاحب الامر(ع) امام قائم منتظر،
وَ حُفَّهُ (وَ احْفُفْهُ) بِمَلاَئِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ،
و او را به سپاه فرشتگان مقربت فراگیر و به روح القدسش مؤید بدار اى پروردگار عالمین،
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ الدَّاعِیَ إِلَى کِتَابِکَ وَ الْقَائِمَ بِدِینِکَ اسْتَخْلِفْهُ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفْتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِ،
خدایا او را مقرر فرما تا دعوت به کتاب آسمانى تو کند و به ترویج دین تو قیام فرماید و او را خلیفه خود در زمین گردان چنانکه پیشینیان او را امام و خلیفه گردانیدى،
مَکِّنْ لَهُ دِینَهُ الَّذِی ارْتَضَیْتَهُ لَهُ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً یَعْبُدُکَ لاَ یُشْرِکُ بِکَ شَیْئًا،
و او را تمکین ده براى حفظ دین او که پسند توست و خوف او را پس از این مدت بدل به ایمنى گردان تا تو را بپرستد و هیچ به تو شرک نیاورد،
اللَّهُمَّ أَعِزَّهُ وَ أَعْزِزْ بِهِ وَ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ انْصُرْهُ نَصْراً عَزِیزاً،
خدا او را عزت بخش و ما را به ظهورش عزیز گردانو او را یارى کن و ما را به او یارى فرما و او را نصرت کامل با عزت و اقتدار بخش،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً،
و به آسانى جهان را به دست او فتح کن و از جانب خود او را سلطنت و قدرت عنایت فرما،
اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَکَ وَ سُنَّهَ نَبِیِّکَ حَتَّى لاَ یَسْتَخْفِیَ بِشَیْءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَهَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ،
خدایا به دست او دینت را و سنّت پیغمبرت را آشکار ساز تا آنکه دیگر چیزى از حق و حقیقت از ترس احدى از خلق مخفى نماند،
اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَهٍ کَرِیمَهٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلاَمَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ،
خدایا ما از تو امید و اشتیاق داریم که دولت با کرامت آن امام زمان را به ظهور آورى و اسلام و اهلش را به آن عزّت بخشى و نفاق و اهل نفاق را ذلیل و خوار گردانى،
وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاهِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا کَرَامَهَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة،
و ما را در آن دولت حقه اهل دعوت به طاعتت و از پیشوایان راه هدایت قرار دهى و بواسطه آن بزرگوار به ما کرامت دنیا و آخرت عطا فرمایى،
اللَّهُمَّ مَا عَرَّفْتَنَا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْنَاهُ وَ مَا قَصُرْنَا عَنْهُ فَبَلِّغْنَاهُ،
خدایا آنچه از حق که ما را به آن شناسا کردى به عمل آن هم وادار کن و آنچه نشناختهایم به معرفتش برسان،
اللَّهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعَثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ کَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا،
خدایا پریشانى ما را به آن جمع گردان و پراکندگى امور ما را بوجود او اصلاح فرما و شکاف و تفرقههاى ما را اتحاد بخش و عده قلیل ما را بسیار گردان،
وَ أَعْزِزْ (أَعِزَّ) بِهِ ذِلَّتَنَا وَ أَغْنِ بِهِ عَائِلَنَا وَ اقْضِ بِهِ عَنْ مُغْرَمِنَا (مَغْرَمِنَا)،
و ذلت ما را بوجودش بدل به عزت ساز و نیاز ما را بدل به بى نیازى گردان و دین ما را به برکتش ادا فرما،
وَ اجْبُرْ بِهِ فَقْرَنَا وَ سُدَّ بِهِ خَلَّتَنَا وَ یَسِّرْ بِهِ عُسْرَنَا وَ بَیِّضْ بِهِ وُجُوهَنَا وَ فُکَّ بِهِ أَسْرَنَا،
و فقر ما را جبران فرما و نقص ما را مسدود ساز و مشکلات ما را به برکتش آسان گردان و بوجود او ما را روسفید گردان و اسیران ما را آزاد ساز،
وَ أَنْجِحْ بِهِ طَلِبَتَنَا وَ أَنْجِزْ بِهِ مَوَاعِیدَنَا وَ اسْتَجِبْ بِهِ دَعْوَتَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ سُؤْلَنَا،
و حاجتهاى ما روا گردان و وعدههایى که دادى منجز گردان و به برکتش دعاهاى ما مستجاب و درخواست‌هاى ما عطا فرما،
وَ بَلِّغْنَا بِهِ مِنَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ آمَالَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ فَوْقَ رَغْبَتِنَا،
و به آرزوهایى که در دنیا و آخرت داریم برسان و به ما فوق آنچه مایلیم عطا فرما،
یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ وَ أَوْسَعَ الْمُعْطِینَ اشْفِ بِهِ صُدُورَنَا وَ أَذْهِبْ بِهِ غَیْظَ قُلُوبِنَا،
اى بهترین سؤال‌شدگان و وسیع نظرتر از همه عطاکنندگان و به برکت او دردهاى باطنى ما را شفا بخش به او خشم دلهاى ما را فرو نشان،
وَ اهْدِنَا بِهِ لِمَا اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِکَ إِنَّکَ تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ،
و به وجودش ما را با همه اختلاف که شده است به حق به التفاتت هدایت فرما که تو البته هر که را خواهى به راه راست هدایت می فرمایى،
وَ انْصُرْنَا بِهِ عَلَى عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّنَا إِلَهَ الْحَقِّ (الْخَلْقِ) آمِینَ،
و به ظهور او ما را نصرت بخش بر دشمنان تو و دشمنان ما اى خداى به حق این دعا را به کرمت مستجاب فرما،
اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا (إِمَامِنَا)
بارالها ما به درگاه تو شکایت میکنیم از فقدان پیغمبرت صلوات الله علیه و آله باد و از غیبت امام،
وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا وَ شِدَّهَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا،
ما و بسیارى دشمن ما و کمى عدد ما و فتنه هاى سخت بر ما و غلبه محیط روزگار بر ما،
فَصَلِّ عَلَى محمّد وَ آلِهِ ( آلِ محمّد ) وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِکَ بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ وَ بِضُرٍّ تَکْشِفُهُ،
پس درود بر محمّد(ص) و آلش فرست و ما را در همه این امور یارى کن به فتح عاجلى از جانب خود و برطرف ساختن رنج و سختى،
وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَ رَحْمَةٍ مِنْکَ تُجَلِّلُنَاهَا وَ عَافِیَةٍ مِنْکَ تُلْبِسُنَاهَا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
و نصرت با اقتدار و عزت و سلطنت حقه که تو آشکار گردانى و رحمتى از توجّهت که بر همه ما شامل گردد و لباس عافیت که ما را بپوشاند به حق رحمت نامنتهایت اى مهربانترین مهربانان عالم.»
***
در این دعا ضمن تقاضای عفو و گذشت از پروردگار متعال، جملاتی بسیار زیبا مطرح فرموده‌اند؛ که آن حالت خاص تضرّع و زاری را در بنده خدا زیاد نموده و متقابلاً چون از مولای کرم تقاضا می‌کند، امید است عنایت مخصوص خداوند را بیش از پیش به خود متوجّه سازد.
مثلاً در قسمتی از این دعا عرض میکنیم:
فَلَمْ أَرَ مَوْلًى (مُؤَمَّلاً) کَرِیماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ …
پس ندیده‌ام مولا و سرور و بخشنده‌ای صبورتر از تو بر بنده پستی مثل من. ای پروردگار من تو مرا می‌خوانی، ولی من از تو روی می‌گردانم و با من دوستی می‌کنی ولی من (با کارهایی که انجام می‌دهم) با تو دشمنی می‌کنم؛ و در حق من دلسوزی می‌کنی ولی من از تو نمی‌پذیرم.
توجّه کنید؛ این عبارت چقدر زیباست و چگونه با گفتگوی خودمانی و دوستانه لطف و عنایت خداوند را در این ماه رحمت به خود جلب می‌کند.
در این دعا از خداوند متعال برای پیامبر اکرم(ص) و جانشینان آن حضرت یکی بعد از دیگری با ذکر نام و برخی از فضائل آن تقاضای رحمت خاص می‌شود و به‌ویژه در مورد امام زمان(ع) ، که ولی امر ما و مولای عصر و زمان ما هستند چقدر دعا میکنیم و این قطعه از دعا بسیار جالب و یادآورنده این نکته است که واسطه بین ما و خداوند متعال این عزیزان و بزرگان هستند؛ ولی می‌بایست همیشه به یاد آن بزرگواران باشیم و از طریق آنان به خداوند نزدیک شویم.
بدین ترتیب سزاوار است این دعای پرمحتوا و آموزنده را با دقّت بخوانیم و در جملات آن تأمل داشته باشیم تا کاملاً لذت ببریم و سرشار از معنویت مناجات با خداوند لحظاتی را بگذرانیم.