آیه تطهیر و امام حسین (ع)

سوره احزاب آیه ۳۳

اَعُوذُ باللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم

وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبرَّجْنَ تَبرُّجَ الْجَهِلِیَّهِ الأُولیوَ أَقِمْنَ الصلَوهَ وَ ءَاتِینَ الزَّکوهَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسولَهُإِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِب عَنکمُ الرِّجْس أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطهِّرَکمْ تَطهِیراً(۳۳)

صدق الله العلی العظیم

 و در خانه‏ های خود بنشینید ، و چون زنان جاهلیت نخست خود نمایی نکنید ، و نماز بپا دارید ، و زکات دهید ، و خدا و رسولش را اطاعت کنید ، خدا جز این منظور ندارد که پلیدی را از شما اهل بیت ببرد ، و آن طور که خود می‏داند پاکتان کند ( ۳۳) .

امام حسین علیه السلام یکی از کسانی است که خداوند متعال طبق این آیه شریفه اراده کرده است که پلیدی ( گناه ) از او دور باشد . ( معصوم باشد  ) پس هرگاه عملی انجام دهد درست ، از پلیدی دور و در راه خداست و هرکس با او دشمنی کند با خدا دشمنی کرده است .

در اینجا سوالی اساسی مطرح می شود که وقتی اشخاصی هستند که خداوند به آنها مقام عصمت را اعطا فرموده ( علىّ و فاطمه و حسن و حسین‏ علیهم السلام)  می توانند بدون گناه و اشتباه هر کاری را انجام دهند یا هر مسولیتی را برعهده بگیرند چگونه اشخاص دیگر لایق جانشینی پیامبر ، حکومت و خلافت بر جامعه می شوند ؟ به قول معروف آب که باشد تیمم باطل است .