دعای ناد علی
دعای ناد علی دو دعا در وصف امام علی (ع) است که با عبارت «نادِ عَلِیاً مَظهَرَ العَجائِب» آغاز می‌شود. گفته شده این دعا در روز جنگ احد از عالم غیب به گوش پیامبر (ص) رسیده است.
دعای ناد علی صغیر کوتاه است و در آن گفته شده است که هر غم و اندوهی به برکت نبوت پیامبر(ص) و ولایت امام علی(ع) برطرف می‌شود. علامه مجلسی، این دعا را در کتاب بحار الانوار نقل کرده، اما به منبع آن اشاره نکرده است. یدالله دوزدوزانی، فقیه شیعه، گفته است که دعای ناد علی صغیر مدرک معتبری ندارد. با این حال کتاب‌هایی در شرح این دعا نوشته شده است. دعای ناد علی کبیر، نیز مضامینی شبیه به دعای ناد علی صغیر دارد؛ اما حجم آن چند برابر ناد علی صغیر است.
بِسمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحیم
نَادِ عَلِيّاً مَظْهَرَ الْعَجَائِبِ تَجِدْهُ عَوْناً لَكَ فِي النَّوَائِبِ
لِي إِلَى اللهِ حَاجَتِي وَ عَلَيْهِ مُعَوَّلِي كُلَّمَا رَمْيَتُهُ وَ رَمَيْتَ مُقْتَضَی كُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ
سَيَنْجَلِي بِعَظَمَتِكَ يَا اللهُ وَ بِنُبُوَّتِكَ يَا مُحَمَّدُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ بِوَلَايَتِكَ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ
أَدْرِكْنِي بِحَقِّ لُطْفِكَ الْخَفِيِّ، اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ أَنَا مِنْ شَرِّ أَعْدَائِكَ بَرِي‌ءٌ بَرِي‌ءٌ بَرِي‌ءٌ
اللهُ صَمَدِي بِحَقِّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ يَا أَبَا الْغَيْثِ أَغِثْنِي يَا عَلِيُّ أَدْرِكْنِي
يَا قَاهِرَ الْعَدُوِّ وَ يَا وَالِيَ الْوَلِيِّ يَا مَظْهَرَ الْعَجَائِبِ يَا مُرْتَضَى عَلِيُّ
يَا قَهَّارُ تَقَهَّرْتَ بِالْقَهْرِ وَ الْقَهْرُ فِي قَهْرِ قَهْرِكَ يَا قَهَّارُ يَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِيدِ
أَنْتَ الْقَاهِرُ الْجَبَّارُ الْمُهْلِكُ الْمُنْتَقِمُ الْقَوِيُّ وَ الَّذِي لَا يُطَاقُ انْتِقَامُهُ
وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللهِ إِنَّ اللهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ وَ إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ
حَسْبِيَ اللهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ نِعْمَ الْمَوْلَى وَ نِعْمَ النَّصِيرُ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ أَغِثْنِي يَا رَاحِمَ الْمَسَاكِينِ ارْحَمْنِي
أَدْرِكْنِي يَا عَلِيُّ وَ أَدْرِكْنِي يَا عَلِيُّ أَدْرِكْنِي يَا عَلِيُّ أَدْرِكْنِي بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
ترجمه دعای ناد علی
بخوان علی را که مظهر عجائب است، تا یاری کننده تو باشد در سختی ها این بنده پیوسته به خدا نیازمند است. و من در همه امورم به او تکیه کرده ام و امور گذشته و آینده ام را به او وا می گذارم برای رفع هر ناراحتی تو را می خوانم . تا مشکل حل و مسائل روشن گردد. قسم به بزرگیت ای خدا و به پیامبریت ای محمد و به ولایت تو ای علی ای علی ای علی مرا در یاب بحق لطف پنهانت.
خدا بزرگ است و من از شر دشمنانت بیزاری می جویم. خدای من بی نیاز از سوی تو یاری می شوم و بر تو اعتماد دارم به حق ایاک نعبد و ایاک نستعین. ای پدر فریاد رسان به فریادم برس، ای پدر حسنین مرا در یاب، ای شمشیر خدا ای دروازه ی خدا مرا دریاب، ای حجت خدا، ای ولی خدا مرا دریاب. به حق لطف پنهانت ای قهار و غلبه کننده به قهر، و قهر حقیقی در قهر و غضب توست، ای قهار ای غلبه کننده بر دشمن ای یاری کننده دوست ای مظهر صفات عجیبه، ای علی یقین دارم هرکه بخواهد ظلم نماید تو به شمشیر کشنده او را از پای در می آوری، من تمام امورم را به خدا واگذارمی کنم.
قطعاً او بینا بر بندگان است و خدای شما خدای واحد است و غیر از او خدایی نیست و بخشنده و مهربان است. مرا دریاب ای فریادرس فریاد خواهان ای راهنمای سر گردانان ای پناه ترسندگان ای یاری دهنده پناه آورندگان ای رحم کننده بر بیچارگان ای خدا به رحمتت مرا دریاب و درود فرست بر محمد و آل او و ستایش برای پروردگار جهانیان است و بس.
ناد علی صغیر
بنابر آنچه در کتاب شرح دیوان شعر منسوب به امام علی(ع)، نوشته میبدی یزدی، عالم شافعی قرن دهم هجری قمری آمده، پیامبر(ص) در جنگ احد از عالم غیب چنین شنید: «نَادِ عَلِيّاً مَظْهَرَ الْعَجَائِبِ، تَجِدْهُ عَوْناً لَكَ فِي النَّوَائِبِ، كُلُّ هَمٍّ وَ غَمٍّ سَيَنْجَلِي، بِوَلايَتِكَ يَا عَلِيُّ». این جملات در کتاب فرهنگ غدیر، نوشته جواد محدثی، با افزوده‌ای نقل شده است: «نَادِ عَلِيّاً مَظْهَرَ الْعَجَائِبِ، تَجِدْهُ عَوْناً لَكَ فِي النَّوَائِبِ، كُلُّ هَمٍّ وَ غَمٍّ سَيَنْجَلِي، بِنُبُوَّتِکَ یا مُحَمَّد، بِوَلايَتِكَ يَا عَلِيُّ» که ترجمه آن چنین است: علی را که مظهر عجایب است صدا بزن، او را در گرفتاری‌ها یاور خود خواهی یافت؛ هر غم و اندوهی برطرف می‌شود، به برکت نبوتت ای محمد! و ولایتت ای علی!
علامه مجلسی در بحارالأنوار و محمدتقی سپهر در ناسخ التواریخ، به روایت میبدی یزدی اشاره کرده‌اند. در بحارالأنوار اشاره‌ای به منبع این دعا نشده است. یدالله دوزدوزانی، از فقیهان قرن پانزدهم هجری، گرچه خواندن این ذکر را با امید به ثواب بی‌اشکال دانسته، اما گفته است که مدرک معتبری ندارد.
تقی‌الدین ابراهیم کفعمی، عالم شیعه قرن نهم هجری قمری، در کتاب مصباح آورده است، فراز مذکور را به خط شهید اول دیده و افزوده که برای پیدا شدن گمشده و بَردهٔ فراری خوانده و تکرار می‌شده است. میرزا حسین نوری نیز در کتاب مستدرک الوسائل همین مطلب را از مصباح نقل کرده است. سید محمدحسین حسینی طهرانی از مرحوم سید هاشم حداد نقل کرده که هر کس هر روز ١١٠مرتبه بگوید: «نادِ علیًّا مَظهَرَ العجائبَ، تَجِدْهُ عَونًا لکَ فی النَّوائب، کُلُّ همٍّ و غمٍّ سَیَنجَلی، بعَظَمَتِکَ یا اللَهُ، بِنُبوَّتِکَ یا محمّد، بولایتکَ یا علیُّ یا علیُّ یا علیّ». و این دستور را سه روز پی در پی انجام دهد هر حاجتی داشته باشد، خداوند عطا می‌فرماید.
منبع: ویکی شیعه
