آثار معجز آسا و سند زیارت عاشورا

آثار معجز آسا و سند زیارت عاشورا ، سند زیارت مقدس عاشورا ، عاشورای قرآنی ، امام حسین ( ع )‌ شریک قرآن ، قرآن‌ و امام‌ حسین‌ (ع)

 ۱ ـ در زمان مرحوم آیت الله میرزای شیرازی بزرگ در کشور عراق مرض وبا شیوع پیدا کرد و به قدری شدید بود که جنازه قربانیان در کنار خیابان ها رها شده بود و کسی نبود که آن ها را جمع کند ، کسانی هم که امکانات داشتند و می توانستند فرار می کردند ، در همان ایّام روزی در مجلس درس مرحوم آیت الله میرزای شیرازی که در شهر سامرا بود ، شاگردان گفتند که ” آقا وبا به این جا نیز رسیده و سرایت کرده ، چه کنیم ؟ “مرحوم میرزا در مجلس که بزرگان و شارگردانش نشسته بودند فرمود : « من حکم می کنم که از همین امروز همه ، زن و مرد ، کوچک و بزرگ زیارت عاشورا را با ۱۰۰ لعن و ۱۰۰ سلام شروع کنید به خواندن تا خداوند این مرض را برطرف نماید . »این خبر یه سرعت در عراق منتشر شد و نقل کرده اند که ۳ روز بیشتر طول نکشید که دیگر کسی از شیعیان به مرض وبا از دنیا نرفت و این بیماری به صورت کامل برطرف شد .

۲ ـ در عهد زعامت مرحوم آیه‏اللّه‏ حاج سیّد محمّد حجّت کوهکمرى قحطى و گرانى سختى پدید آمد ، آن مرحوم چهل نفر از طلاّب مهذّب و متدیّن را دستور داد که به مسجد جمکران مشرّف شوند و در پشت‏بام مسجد به صورت دسته‏جمعى زیارت عاشورا را با صد سلام و صد لعن و دعاى علقمه بخوانند ، آنگاه به حضرت موسى بن جعفر ، حضرت ابوالفضل و حضرت على‏اصغر علیهم‏السلام متوسّل شوند ، رفع گرانى و نزول باران را از خداوند بخواهند . چهل تن از طلبه فاضل و متدیّن به امر مرجعیّت اعلاى تشیّع به میعادگاه عاشقان شرفیاب شدند ، زیارت عاشورا را طبق دستور آن مرجع آگاه انجام دادند ، مسجد جمکران را به قصد قم ترک کردند . هنوز به دهِ جمکران نرسیده بودند که باران رحمت سیل‏آسا فروریخت و طلاّب ناچار شدند که لباسهاى خود را درآورند ، کفشهاى خود را به دست بگیرند و از میان سیلابها عبور کنند

۳ ـ داستان همسرِ صالحه استاد « اشرف حدّاد » را همه شنیده‏اید که به زیارت عاشورا مداومت داشت ، در شب اوّل رحلتش سه بار امام حسین علیه‏السلام به دیدارش تشریف‏فرما شدند و در بار سوّم امر فرمودند که عذاب را از اهل آن قبرستان بردارند .

۴ ـ سیّد احمد رشتى هنگامى که از قافله عقب ماند و از زندگى دست شست ، توسّل فراوان نمود ، سرانجام به محضر کعبه دلها تشرّف یافت ، حجّت خدا بعد از فرمان نماز شب و جامعه کبیره فرمود : « شما چرا عاشورا نمى‏خوانید ؟ عاشورا ، عاشورا ، عاشورا » .

۵ ـ مرحوم میرزا ابراهیم محلاّتى ، عموى مرحوم آیه‏اللّه‏ حاج شیخ بهاءالدّین محلاّتى ، در شب ۲۴ صفر ۱۳۳۶ ه . در شیراز رحلت کرد . در همان شب مرحوم شیخ مشکور در نجف‏اشرف حضرت عزرائیل علیه‏السلامرا رؤیا کرد . از او پرسید : از کجا تشریف مى‏آورید ؟ فرمود : از شیراز ، از قبض روح میرزا ابراهیم محلاّتى مى‏آیم . از وضع آن مرحوم در عالم برزخ پرسید ، فرمود : در بهترین حالت است ، خداوند هزار فرشته موکّل فرموده ، که از او اطاعت کنند . پرسید : از کجا ایشان به این مقام رسیده ؟ فرمود : او سى سال تمام بر زیارت عاشورا مداومت داشت . شیخ مشکور خوابش را به میرزا محمّدتقى شیرازى نقل کرد ، او به شدّت گریه نمود ، گفته شد : خواب است ، فرمود : بلى ، ولیکن خوابِ شیخ مشکور است . فرداى آن روز تلگرافى از شیراز رسید و صادقه بودن رؤیاى شیخ مشکور بر همگان ثابت شد .

--> نوشته های بیشتر...

۶ ـ مرحوم شیخ صدرا بادکوبه‏اى که بر زیارت عاشورا مداومت داشت ، در ۱۱ شعبان ۱۳۹۲ ه . درگذشت ، پس از ۲۳ سال هنگامى که قبر شریفش در موقع تخریب وادى‏السلام توسّط رژیم عفلقى شکافته شد ، پیکر پاکش تر و تازه پدیدار گردید .

۷ ـ مرحوم حاج شیخ حسن فرید که داستان سامرّا را از مرحوم حایرى شنیده بود ، به گرفتارى سختى مبتلا مى‏شود ، از روز اوّل محرّم به زیارت عاشورا شروع مى‏کند ، روز هشتم از برکت آن زیارت به صورت خارق‏العاده‏اى مشکلش حل مى‏شود.

۸ ـ بانویى که تا بیست سال بعد از ازدواج اولاد دار نمى‏شد ، با مداومت بر زیارت عاشورا ـ به مدّت چهل روز ـ صاحب فرزند شد .

۹ ـ مرحوم آقانجفى اصفهانى مى‏نویسد : دو چلّه زیارت عاشورا جهت مطالب مشروعه خواندم و نتیجه گرفتم .

۱۰ ـ مرحوم حاج شیخ عبدالنّبى عراقى که کتاب ارزشمندى در کیفیّت مداومت بر زیارت عاشورا نوشته ، انگیزه نگارش این کتاب را برآورده شدن حاجتى به برکت زیارت عاشورا معرّفى مى‏کند که به نظر ایشان محال عادى بوده است .

 ===================================

 سند زیارت مقدس عاشورا

آنچه از متن زیارت عاشورا و دعاى علقمه تقدیم گردید ، بر اساس نقل شیخ طوسى در کتاب « مصباح المتهجّد » از محمّد بن خالد طیالسى ، از سیف بن عمیره ، از صفوان بن مهران ، از امام صادق علیه‏السلام و از علقمه بن محمّد حضرمى از امام‏باقر علیه‏السلاممى‏باشد .[۱] جمعى از بزرگان در مورد اثبات صحّت این سند به تفصیل سخن گفته‏اند که فقط اشاره مى‏کنیم :
۱ . مرحوم حاج میرزا ابوالفضل تهرانى ، متوفاى ۱۳۱۶ ق . که به تفصیل در این رابطه سخن گفته است .[۲]
۲ . آیه اللّه‏ حاج شیخ نصراللّه‏ شبسترى قدس‏سرهکه در حدود ۵۰ صفحه پیرامون سند آن بحث کرده است .[۳]

۳ . آیه اللّه‏ حاج سید موسى شبیرى زنجانى ، از مراجع تقلید که در پاسخ استفتایى به تاریخ ۲۸ / ع ۱ / ۱۴۲۸ ق . به خط شریف خود به تفصیل بحث کرده و اثبات کرده که که طریق شیخ طوسى به کتاب محمّد بن خالد طیالسى صحیح ، مورد وثوق و همگى از بزرگان امامیه و مورد اعتماد هستند ، و سند در نهایت اعتبار است .[۴]

همسو با قرآن

برخى از روشن‏فکر نماها در مورد زیارت عاشورا از نظر محتوا تردید کرده گفته‏اند : در زیارت عاشورا افرادى به نام و افرادى به وصف لعن شده‏اند ، در حالى که پیشوایان ما اهل لعن نبودند ! ! در پاسخ باید گفت :آیا پیشوایان ما راهى به جز راه قرآن مى‏پیمودند ؟ آیا قرآن کریم افرادى را به اسم و افرادى را به وصف لعن نکرده است ؟ در قرآن کریم ۳۷ بار واژه لعن به خدا نسبت داده شده ، به افراد و گروه‏هایى چون : ابلیس ، کافران ، دروغگویان و ستمگران لعن شده است .[۵] در موردى به حضرت داود و حضرت عیسى[۶] و در مواردى به فرشتگان و دیگران نسبت داده شده است .[۷]

همسو با سنّت

بر اساس روایات معتبر که در کتب اهل سنّت به سند صحیح رسیده ، پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم افرادى را به نام و افرادى را به وصف لعن کرده ، که از آن جمله است :
۱ . حکم بن ابى‏العاص ، که پیامبر او را و نسلش را لعن کرد .[۸]
۲ . ابوسفیان ، که معاویه دستش را گرفته از مسجد بیرون برد ، پیامبر اکرم فرمود : خداوند پیرو و پیشرو را لعنت کند .[۹]
۳٫ معاویه ، که ابوذر به وى گفت : از پیامبر شنیدم که ترا لعن کرد .[۱۰]
۴ . مروان بن حکم ، که عایشه گفت : از پیامبر شنیدم که فرمود : منظور از « شجره ملعونه » در قران : پدرت حکم و پدر بزرگت : ابوالعاص مى‏باشد .[۱۱] پس محتواى زیارت عاشورا که لعن به ستمگران ، خاندان ابوسفیان ، خاندان مروان ، خاندان زیاد و دیگر ستمگران مى‏باشد ، دقیقاً با قرآن کریم و سیره پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم منطبق مى‏باشد .
——-

[۱] . شیخ طوسى ، مصباح المتهجّد ، ص ۷۷۷ .
[۲] . تهرانى ، شفاء الصّدور فى شرح زیاره العاشور .
[۳] . شبسترى ، اللّؤلؤ النّضید ، ص ۲۳ ـ ۷۱ .
[۴] . استفتاء شماره : ۴۳۸۳ ، تاریخ ورود به دفتر ۳۰ / ۱ / ۸۶ .
[۵] . سوره ص ، آیه ۷۸ ؛ سوره احزاب ، آیه ۶۴ ؛ سوره نور ، آیه ۷ ؛ سوره هود ، آیه ۱۸ .
[۶] . سوره مائده ، آیه ۷۸ .
[۷] . سوره آل‏عمران ، آیه ۸۷ .
[۸] . حاکم ، مستدرک صحیحین ، ج ۴ ، ص ۴۸۱ .
[۹] . ابن ابى الحدید ، شرح نهج‏البلاغه ، ج ۳ ، ص ۷۹ .
[۱۰] . احمد حنبل ، المسند ، ج ۴ ، ص ۴۲۱ .
[۱۱] . سیوطى ، الدّر المنثور ، ج ۴ ، ص ۱۹۱ . 

 ———————————————————————————-

عاشورای قرآنی

در مسیر کربلا
وقتی از مدینه به سمت مکه حرکت کرد فرمود: «رَبِ‏ّ نَجِّنِى مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِین»
و آنگاه که به مکه رسید فرمود:(وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْیَنَ قَالَ عَسَى‏ رَبِّى أَن یَهْدِیَنِى سَوَاءَ السَّبِیل) در مکه همگان را به سوی کتاب خداوند  دعوت کرد و فرمود «وَ اَنا ادعوکم اِلى‏ کتابِ اللَّه و سُنه نبیّهِ»

شیخ مفید از شخصى به نام ضحّاک بن عبدالله نقل کرده که سپاهى از ابن سعد بر ما عبور کرد و آن سپاه ما را تحت نظر داشت و حراست و مواظبت مى نمود. در حال عبور آن ها امام حسین(علیه السلام) این آیه ها را قرائت مى کردند:

(وَلاَیَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَیْرٌ لاَِّنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ لِیَزْدَادُواْ إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ: کسانى که راه کفر را پیش گرفتند، گمان نکنند که اگر به آنان مهلت مى دهیم به سود آن هاست; نه، ما به آنان مهلت مى دهیم فقط براى این که بر گناهان خود بیفزایند و براى آنان عذابى خوارکننده خواهد بود )

بعد از شهادت
پس از شهادت امام و یارانش هنوز میتوانیم این پیوند ناگسستنی بین عاشورا و قرآن را مشاهده کنیم آنجا که در روایت های مختلف نقل شده است که سر مبارک اباعبدالله قران میخواند :آنجا که از زید بن ارقم روایت شده است که می‎گوید من شنیدم که سر امام حسین این آیه را تلاوت می‎کرد: (أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً»

و یا آنجا که آن مرد یهودی میگوید شنیدم که سر اباعبدالله این گونه می گفت:«وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»(۷)

 ———————————————————————————-

امام حسین ( ع )‌ شریک قرآن

در زیارت آن حضرت در شب قدر مى خوانیم:

«اشهد انّک قد اقمت الصلوه … و تلوت الکتاب حق تلاوته;( ) شهادت مى دهم که تو ]اى حسین بن على[ نماز را به پا داشتى… و قرآن را بدان گونه که شایستگى تلاوت داشت تلاوت فرمودى.»
و در بعضى از زیارت هاى آن سیّد ابرار و امام احرار و آزادگان ـ مانند همان زیارت عید فطر و قربان ـ مى خوانیم:

«السلام علیک یا شریک القرآن;( ) سلام بر تو ]اى حسین[ اى که شریک و همتاى قرآنى.»

آن بزرگوار، شریک قرآن بود; شریک از جهات مختلف:

۱٫ هر دو حجّت الهى بودند;
۲٫ هر دو از عالَم بالا به اهل زمین داده شده بودند;
۳٫ هر یک از آن دو، ودیعه و یادگار پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) بودند;
۴٫ هر یک، نور خدایند که در ظلمات ارض و عالم ناسوت نورافشانى مى کنند;
۵٫ هر یک، هادى جوامع به راه خیر و صلاح و سوق دهنده ملّت ها به صراط مستقیم حق و عدالت جویى و آزادگى و عزّت و شرف انسانى اند;
۶ . هر یک، ذکر و ورد روز و شب اهل ایمان و آزادمردان جهانند;
۷٫ هر دو براى ابد، تازه و خرّم و جدیدند و گرد کهنگى بر سیماى زیباى درخشان هیچ یک از آن دو نور الهى نخواهد نشست;
۸ . از تکرار قرائت آیات قرآن خستگى ایجاد نمى شود و هر مرتبه که انسان قرائت مى کند، گویا نخستین بار است که قرائت مى کند; زیرا هر روز طراوت و تازگى مخصوص به خود دارد.
ذکر نام امام حسین(علیه السلام) و فضایل و مناقب بى شمار او و سیادت و آقایى و مکتب آسمانى و سخنان دلنشین و جذّاب آن بزرگوار و هر یک از ابعاد شخصیّت درخشان وى نیز هر چه تکرار شود (چنان که مى شود) اندکى از بها و نورانیت و جلوه هاى خیره کننده آن کاسته نمى شود.
۹٫ هر یک از این دو، در جهان تحوّلى به وجود آوردند که براى ابد در عرصه زندگى جلوه نموده، به پیش مى روند، و انسان ها را تربیت مى کنند و به نقطه اوج شرف، مجد، عزت و افتخار، عروج مى دهند.
۱۰٫ هر دو، نویدِ رحمت و مبشّر عنایت و لطف خدایند; از این رو دل ها هنگام قرائت یا شنیدن آیه هاى قرآن کریم به پرواز درمى آید. از سخنان امام حسین و ذکر زندگانى او نیز جان ها نوازش یافته و دوست مى دارند که به سوى بهشت خدا پر کشند.
۱۱٫ هر دو، صاعقه عذاب بر سر دشمنان دین و بشر و ستمگران خیره سر بودند و به همین دلیل، مورد هجوم وحشیانه جنایتکاران قرار گرفتند.

 ———————————————————————————-

قرآن‌ و امام‌ حسین‌ (ع)

اگر در صحیفه‌ی‌ سجادیه‌ درباره‌ی‌ قرآن‌ می‌خوانیم: ‹‹و میزان‌ القسط›› امام‌ حسین‌ (ع) می‌فرماید: ‹‹امرت‌ بالقسط›› (۳)
اگر قرآن‌ موعظه‌ی‌ پروردگار است؛ (موعظه‌ من‌ ربکم) (۴)، امام‌ حسین‌ (ع) در عاشورا فرمود: عجله‌ نکنید تا شما را به‌ حق‌ موعظه‌ کنم. ‹‹ لا تعجلوا حتی‌ اعظکم‌ بالحق›› (۵)
اگر قرآن‌ مردم‌ را به‌ رشد هدایت‌ می‌کند؛ (یهدی‌ الی‌ الرشد) (۶)، امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌فرماید: من‌ شما را به‌ دو راه‌ رشاد دعوت‌ می‌کنم‌ ‹‹ادعوکم‌ الی‌ سبیل‌ ارشاد›› (۷)
اگر قرآن‌ عظیم‌ است؛ (والقرآن‌ العظیم) (۸) امام‌ حسین‌ (ع) نیز سوابق‌ عظیمی‌ دارد. ‹‹عظیم‌السوابق›› (۹)
اگر قرآن‌ حق‌ و یقینی‌ است؛ (وانه‌ لحق‌ الیقین) (۱۰) در زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم: آنقدر صادقانه‌ و خالصانه‌ عبارت‌ کردی‌ که‌ به‌ درجه‌ی‌ یقین‌ رسیدی. ‹‹حتی‌ اتاک‌ الیقین›› (۱۱)
اگر قرآن‌ مقام‌ شفاعت‌ دارد؛ ‹‹نعم‌ الشفیع‌ القرآن›› (۱۲) امام‌ حسین‌ (ع) نیز مقام‌ شفاعت‌ دارد. ‹‹وارزقنی‌ شفاعه`‌ الحسین›› (۱۳)
اگر در دعای‌ چهل‌ و دوم‌ صحیفه‌ سجادیه‌ درباره‌ی‌ قرآن‌ می‌خوانیم‌ که‌ پرچم‌ نجات‌ است؛ ‹‹علم‌ نجاه`›› در زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم‌ او نیز پرچم‌ هدایت‌ است، ‹‹انه‌ رایه`‌ الهدی››(۱۴)
اگر قرآن‌ شفادهنده‌ است؛ (و ننزل‌ من‌ القرآن‌ ما هو شفاء) (۱۵) خاک‌ قبر امام‌ حسین‌ (ع) نیز شفاست. ‹‹طین‌ قبر الحسین‌ شفاء›› (۱۶)
اگر قرآن‌ منار حکمت‌ است، (۱۷) امام‌ حسین‌ نیز باب‌ حکمت‌ الهی‌ است. ‹‹السلام‌ علیک‌ یا باب‌ حکمه`‌ رب‌ العالمین›› (۱۸)
اگر قرآن‌ امر به‌ معروف‌ و نهی‌ از منکر می‌کند؛ ‹‹فالقرآن‌ آمر و زاجر››(۱۹) امام‌ حسین‌ نیز فرمود: هدف‌ من‌ از رفتن‌ به‌ کربلا امر به‌ معروف‌ و نهی‌ از منکر است. ‹‹ارید ان‌ آمر بالمعروف‌ و انهی‌ عن‌ المنکر››(۲۰)
اگر قرآن‌ نور است؛ (نوراً مبینا) (۲۱)، امام‌ حسین‌ نیز نور است. ‹‹کنت‌ نوراً فی‌ الاصلاب‌ الشامخه`››(۲۲)
اگر قرآن‌ برای‌ تاریخ‌ و همه‌ی‌ مردم‌ است؛ ‹‹لم‌ یجعل‌ القرآن‌ لزمان‌ دون‌ زمان‌ و لاللناس‌ دون‌ الناس›› (۲۳)، درباره‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم‌ که‌ آثار کربلا از تاریخ‌ محو نخواهد شد. ‹‹لا یدرس‌ اثره‌ و لایمحی‌ اسمه›› (۲۴)
اگر قرآن‌ کتاب‌ مبارکی‌ است؛ (کتاب‌ انزلناه‌ الیک‌ مبارک) (۲۵)، شهادت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز برای‌ اسلام‌ سبب‌ برکت‌ و رشد است‌ ‹‹اللهم‌ فبارک‌ لی‌ فی‌ قتله›› (۲۶)
اگر در قرآن‌ هیچ‌ انحرافی‌ نیست؛ (غیر ذی‌ عوج) (۲۷) درباره‌ی‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم: لحظه‌ای‌ از حق‌ به‌ باطل‌ گرایش‌ پیدا نکرد. ‹‹لم‌ تمل‌ من‌ حق‌ الی‌ الباطل›› (۲۸)
اگر قرآن، کریم‌ است؛ (انه‌ القرآن‌ کریم‌ (۲۹)، امام‌ حسین‌ نیز دارای‌ اخلاق‌ کریم‌ است. ‹‹و کریم‌ الخلائق›› (۳۰)
اگر قرآن‌ عزیز است؛ (انه‌ لکتاب‌ عزیز) (۳۱)، امام‌ حسین‌ فرمود: هرگز زیر بار ذلت‌ نمی‌روم‌ ‹‹هیهات‌ مناالذله`›› (۳۲)
اگر قرآن‌ ریسمان‌ محکم‌ است؛ ‹‹ان‌ هذا القرآن… العروه`‌ الوثقی›› (۳۳)، امام‌ حسین‌ نیز کشتی‌ نجات‌ و ریسمان‌ محکم‌ است. ‹‹ان‌ الحسین‌ سفینه`‌النجاه`‌ و العروه`‌الوثقی›› (۳۴)
اگر قرآن‌ بینه‌ و دلیل‌ آشکار است؛ (جائکم‌ بینه`‌ من‌ ربکم) (۳۵)، امام‌ حسین‌ نیز اینگونه‌ است‌ ‹‹اشهد انک‌ علی‌ بینه`‌ من‌ ربک›› (۳۶)
اگر قرآن‌ را باید آرام‌ و با تانی‌ تلاوت‌ کرد؛ (و رتل‌ القرآن‌ ترتیلا)(۳۷) زیارت‌ قبر امام‌ حسین‌ را نیز باید با گام‌های‌ آهسته‌ انجام‌ داد. ‹‹و امش‌ بمشی‌ العبید الذلیل›› (۳۸)
اگر تلاوت‌ قرآن‌ باید با حزن‌ باشد؛ ‹‹فاقروه‌ و بالحزن›› (۳۹) زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز باید با حزن‌ باشد. ‹‹و زره‌ و انت‌ کئیب‌ شعث›› (۴۰)
آری، حسین‌ (ع) قرآن‌ ناطق‌ و سیمایی‌ از کلام‌ الهی‌ است.

پی‌نوشت‌ها:
۱- مجمع‌ البیان، ج‌ ۲، ص‌ ۳۶۱٫
۲- کامل‌ الزیارات.
۳- جامع‌ الاحادیث‌ شیعه، ج‌ ۱۲ ص‌ ۴۸۱٫
۴- یونس، ۵۷٫
۵- لواعج‌ الاشجان، ص‌ ۲۶٫
۶- جن، ۱٫
۷- لواعج‌ الاشجان، ص‌ ۱۲۸٫
۸- حجر، ۸۷٫
۹- بحار، ج‌ ۹۸، ص‌ ۲۳۹٫
۱۰- الحاقه، ۵۱٫
۱۱- کامل‌ الزیارات، ص‌ ۲۰۲٫
۱۲- نهج‌الفصاحه، جمله‌ ۶۶۲٫
۱۳- زیارت‌ عاشورا.
۱۴- کامل‌ الزیارات، ص‌ ۷۰٫
۱۵- اسراء، ۸۲٫
۱۶- من‌ لا یحضر، ج‌ ۲، ص‌ ۴۴۶٫
۱۷- الحیاه`، ج‌ ۲، ص‌ ۱۴۰٫
۱۸- مفاتیح‌الجنان.
۱۹- نهج‌البلاغه، خطبه‌ ۱۸۲٫
۲۰- مقتل‌ خوارزمی، ج‌ ۱، ص‌ ۱۸۸٫
۲۱- نساء، ۱۷۴٫
۲۲- کامل‌ الزیارات، ص‌ ۲۰۰٫
۲۳- سفینه`‌البحار، ج‌ ۲، ص‌ ۴۱۳٫
۲۴- مقتل‌ مقرم.
۲۵- مقتل‌ خوارزمی، (این‌ سخن‌ از رسول‌ خدا (ص) است)
۲۷- زمر، ۲۸٫
۲۸- فروع‌ کافی، ج‌ ۴، ص‌ ۵۶۱٫
۲۹- واقعه، ۷۷٫
۳۰- نفس‌المهموم، ۷٫
۳۱- فصلت، ۴۱٫
۳۲- لهو، ۵۴٫
۳۳- بحار، ج‌ ۹۲، ص‌ ۳۱٫
۳۴- پرتوی‌ از عظمت‌ حسین، ۶٫
۳۵- انعام، ۱۵۷٫
۳۶- فروع‌ کافی، ج‌ ۴، ص‌ ۵۶۵٫
۳۷- مزمل، ۴٫
۳۸- کامل‌ الزیارات.
۳۹- وسائل، ج‌ ۴، ص‌ ۸۵۷٫
۴۰- کامل‌ الزیارات.

نظرات بسته شده است.